Καμία εμπειρία δεν είναι μάταιη. Όλα όσα βιώνουμε είναι επιλογές της ψυχής. Μπορεί να εμφανίζονται ως προβολές του νου, μπορεί να κατακλύζονται από συναίσθημα, αλλά είναι πάντα επιλογές της ψυχής, που μονίμως ψάχνει τρόπο να επιστρέψει σπίτι.
Ήθελες να αγαπήσεις. Και αγάπησες.
Επέλεξες εκείνον ανάμεσα στο πλήθος. Πρόσεξες ένα βλέμμα. Όχι τυχαία. Του μίλησες, τον φίλησες, τον ερωτεύτηκες. Δημιούργησες ένα όνειρο μέσα στο Όνειρο της ύπαρξής σου. Αφέθηκες. Μέχρι που το όνειρο έγινε εφιάλτης. Και κατάλαβες. Ότι επέλεξες να βιώσεις μια επώδυνη εμπειρία. Κάτι χρειαζόσουνα, κάτι χρειαζόταν. Μέχρι που η εξάρτηση αυτού του ονείρου έπλεξε παντού τα δίχτυά της. ‘Εγινε ιστός. Έγινε προγραμματισμός. Παγιδεύτηκες στην πλάνη που εσύ δημιούργησες. Για μια επιθυμία. Να αγαπηθείς.
Τι κι αν αγάπησες αυτόν αν δεν αγάπησες εσένα πρώτα; Τι κι αν του έδωσες αν δεν ήξερες ότι είχες; Θυμήθηκες. Ότι η αγάπη δεν είναι εξωτερική. Δεν αγαπάς για να αγαπηθείς. Αγαπάς γιατί η δύναμη της αγάπης ρέει μέσα σου. Πόνεσες. Όχι γιατί συνέβη αυτό σε σένα. Αλλά γιατί συνέβη από σένα. Εσύ επέλεξες το μάθημα. Εσύ έψαχνες την αγάπη έξω από σένα. Μην αυτομαστιγώνεσαι για αυτό.
Αποδέξου τον πόνο. Κάντον δημιουργία. Η μάνα πονά τη στιγμή που γεννά το παιδί. Ώσπου ξαφνικά κάτι μαγικό συμβαίνει. Ο πόνος γίνεται ζωή και το κλάμα του παιδιού σηματοδοτεί την χαρά της γέννησης. Τώρα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη. Αποδέξου το παιδί. Μεγάλωσέ το με αγάπη. Εσύ είσαι η μάνα, εσύ και το παιδί. Αγάπα και τους δύο. Κι αυτόν; Να τον αγαπάς αυτόν; Να τον αγαπάς! Για χάριν της αγάπης.
Τίποτα μάταιο.
Maria Hadjistylli