– «Εμείς κοιμόμαστε», «εσείς κοιμάστε», κυρία; Σωστά το έκλινα;
– Σωστά!
Δεν είναι ότι η γραμματική του σχολείου έχει καμία λειτουργική αξία στη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού. Καμιά φορά, όμως, δίνει μαθήματα ζωής σε τούτην εδώ την απαίδευτη κοινωνία.
– «Κοιμόμαστε» με έψιλον στην κατάληξη;
– Ναι, παιδί μου, στην κατάληξη πάντα κοιμόμαστε (με έψιλον).
Εμείς κοιμόμαστε με /ε/. Δουλεύουμε με έψιλον, οδηγάμε, βλέπουμε, τρώμε, πίνουμε, αγοράζουμε, πουλάμε, καταστρέφουμε, εξαπατούμε, πληγώνουμε, πολεμάμε, πολεμάμε, πολεμάμε… Όλα με έψιλον!!
– Το ίδιο κι όταν «κοιμάστε»;
– Ναι, το ίδιο. Θυμάσαι τον κανόνα; Γι’ αυτό υπάρχουν οι κανόνες, για να τους ακολουθούμε!
– Δεν τον θυμάμαι τον κανόνα, κυρία. Τον βρίσκω παράλογο και αχρείαστο.
– Οι κανόνες υπάρχουν για να διευκολύνουν τη ζωή μας, παιδί μου.
– Μα, κυρία, είτε το γράψεις με έψιλον, είτε όχι, το νόημα παραμένει το ίδιο. Ότι κοιμόμαστε. Αυτοί όμως «κοιμούνται» με /αι/. Γράφεται αλλιώς, αλλά δεν παύουν να κοιμούνται. Δεν καταλαβαίνω γιατί λοιπόν πρέπει να υπάρχουν όλοι αυτοί οι κανόνες.
– Όλοι ακολουθούν τους κανόνες παιδί μου. Αυτό είναι το σωστό!
Το σωστό θα ήταν να μην κοιμόμασταν! Ούτε με /ε/, ούτε με /αι/. Ίσως αυτοί οι κανόνες να ευθύνονται γι’ αυτό. Ίσως πάλι, αν δεν κοιμόμασταν, να μην χρειάζονταν όλοι αυτοί οι κανόνες που διέπουν σώμα και ψυχή.
– Χωρίς τους κανόνες, θα επικρατούσε χάος. Μπορείς να σκεφτείς την κατάντια της κοινωνίας χωρίς κανόνες και τάξη;
– Αυτό που μπορώ να σου απαντήσω, κυρία, είναι ότι μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει με το έψιλον, όταν πάψουμε να κοιμόμαστε. Θα γίνει…
Ελευθερία.. θα μπορεί καθένας να έχει ελευθερία άποψης για το αν θέλει να βάζει /ε/ ή όχι.
Ειρήνη… όταν ξυπνήσουμε και δούμε με τα σωστά μάτια, τα εσώτερα, θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει λόγος για πόλεμο και συγκρούσεις.
Ευτυχία… απλά θα ζούμε στο τώρα. Και θα ‘ναι ευλογημένο αυτό το τώρα.
Εμείς.. όταν αφυπνιστούμε, θα αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει Εγώ. Εγώ, εσύ, όλοι εμείς, είμαστε το ίδιο και το αυτό. Και αυτό είναι η αγάπη.
– Να τι μπορεί να γίνει με ένα έψιλον! Και πραγματικά πιστεύω κι ετούτο εδώ, κυρία. Αν όλα αυτά μπορούν να πραγματωθούν με ένα /ε/, με ένα ολόκληρο αλφάβητο μπορούν να συμβούν πράματα και θάματα. Και ίσως τα γράμματα ανακατευτούν και φτιάξουν νέους κανόνες. Τέτοιους που δε θα χρειάζεται να κοιμόμαστε για να τους τηρούμε, αλλά που θα τους τηρούμε για να αφυπνιστούμε.
– Ναι, παιδί μου. Να αφυπνιστούμε. Με έψιλον!
by Maria Hadjistylli