Με ρώτησες κάποτε αν ξέρω τι είναι η αγάπη.
Απάτη, σου απάντησα, η αγάπη είναι απάτη.
Τότε με πήρες απ’ το χέρι και μου έδειξες τον κήπο.
Αυτός μου απάντησε με χρώματα και άνθη.
Απάτη, εγώ του φώναξα, μ’ ακούς; Η αγάπη είναι απάτη.
Είδαμε τον ουρανό να ανάβει και να σβήνει.
Μου στείλανε όνειρα με φως ο ήλιος και η Σελήνη.
Απάτη, εγώ επέμενα, η αγάπη είναι απάτη.
Με μελωδίες έντυσες τις καλημέρες.
Γύρω απ’ τη ζωή μου οι νότες στήσανε χορό.
Και με προσκάλεσαν να μπω.
Την ώρα εκείνη εγώ τραγούδαγα για μια αγάπη απάτη.
Κάπως έτσι πέρασε ο καιρός. Ο κήπος μαράνθηκε.
Ο ουρανός σκοτείνιασε. Οι νότες σκορπίστηκαν εδώ κι εκεί.
Κι εγώ σιγοψιθύριζα νωχελικά πάντα..
Η αγάπη είναι απάτη.
Ώσπου με κοίταξες στα μάτια.
Και μέσα εκει ο κήπος μύριζε και πάλι, ο ουρανός σκόρπιζε
γενναιόδωρα το μπλε του. Και οι νότες..
Οι νότες χόρευαν στους ρυθμούς μιας καινούριας μελωδίας.
Έναν στίχο είχε μόνο: ΟΛΑ είναι αγάπη!
Τα μάτια σου το βλέπανε. Τώρα το έβλεπα κι εγώ..
by Maria Hadjistylli
Μην προσπαθήσεις ποτέ να προσδιορίσεις την Aγάπη. Δεν έχει ορισμό. Δεν μετριέται. Είναι άναρχη. Δεν έχει όρια, πλαίσια, προϋποθέσεις, συγκεκριμένη μορφή. Όταν αγαπάς, αγαπάς τα πάντα. Από τον πιο μικρό κόκκο της άμμου, σ’ έναν όμορφο κήπο, μέχρι και το απέραντο του ουρανού και ακόμη πιο πέρα.
Αν θες να την κατανοήσεις, σκέψου μόνο αυτό. Όλα συνδέονται. ΟΛΑ! Δεν διαχωρίζεται το ένα από το άλλο, δεν επιβιώνει το ένα δίχως το άλλο. Δεν υπάρχει ένας κήπος, ένας ουρανός, ένας άνθρωπος. Είναι όλα μαζί ΕΝΑ. Αν εστιάσεις βαθιά στα μάτια της ψυχής θα το δεις. Και αν είσαι τυχερός θα ακούσεις τη μελωδία της. Κι αν ακόμη είσαι τυχερός θα συναντήσεις κι άλλα μάτια να τη σιγοτραγουδούν.
ΟΛΑ είναι αγάπη. Και η Aγάπη είναι ΕΝΑ.