Κι αν γύρω μου παντού ζευγάρια βλέπω
πιασμένα χέρι χέρι
ν’ ανταλλάζουνε φιλιά και όνειρα χαμένα..
Προχωρώ, κοιτάω ψηλά.
Κι αν ακόμη δω παιδιά
που της μάνας η ματιά χάνεται στο αθώο τους βλέμμα..
Χαμογελώ. Μα κοιτάω ψηλά.
Κι αν μου πεις να πάμε εκεί, που η κοσμοσυρροή συνθλίβει την αλήθεια..
Σε χαιρετώ. Και κοιτάω ψηλά.
Κι αν η πόρτα του παρελθόντος ανοίξει και η νοσταλγία της μνήμης ξυπνήσει..
Κλείνω την πόρτα με ευγνωμοσύνη. Το βλέμμα μου ψηλά.
Κι αν μου ζητήσεις να σου μιλήσω για όνειρα, θα στα ζωγραφίσω σε καμβά.
Για να στα παραδώσω και να σε αποχαιρετήσω για ταξίδια που θα με πάνε ψηλά.
Maria Hadjistylli